Pahingahan

Itinakas ni Armando ang naghihingalong ama patungo sa dilim ng kagubatan. Tangan din ang kanyang mga kapatid, nagtungo sa bundok banahaw ang pamilya Carpio upang iwasan ang napipintuhong kamatayan sa sandaling malaman ng mga hapon ang nangyari sa kanilang mga kasamahan.

Kasama si Victoria, Nardo at Helena, nagtulong-tulong ang mga magkakapatid na buhatin ang kanilang ama. Malala ang sugat ni Cardo sa sikmura. Malalim din ang tama naman ng bala sa kanyang braso. Mukhang tinamaan ng punglo ang isang ugat, kaya naman pulandit ang dugo mula dito. Mabuti na lamang at marunong ng torneket si Armando at naiwasan pang mawalan ng maraming dugo ang ama.

Tinahak ng pamilya ang masukal na daan patungo sa taas ng bundok Banahaw. Magtatakip-silim na at hindi na halos maaninag ang makipot na daan tungo sa itaas. Nang makita nila ang isang waterfalls, nagpasya silang magpahinga. Inilapag nila ang sugatang ama at kumuha si Helena ng ilang dahon ng saging para takpan ito at maiwasan ang impeksyon sa kanyang mga sugat.

" Malala ang lagay ng itay. Kailangang makaabot tayo sa itaas ng bundok at makahingi ng tulong," sabi ni Victoria habang inaayos nila ang mga dahon upang hindi malamigan ang ama.

" Iniisip ko nga kung san tayo patutungo dun," ayon naman kay Armando. " Pawang mga espiritista ang mga nakatira  dun. Maganda din at matutulungan nila tayo. Pero, kailangan nating manatili sa mga kuweba para hindi tayo matunton ng mga hapon."

" Kuya, dito na muna tayo matulog. Tingin ko naman at hindi maghahanap ngayon ang mga hapon. Kung magpapahinga tayo dito, magkakarun tayo ng lakas para bukas."